PHNOM PENH

15 – 16 – 17 maart

Phnom Penh banlieu : niet aantrekkelijk.  30 jaar geleden was de stad leeg en beschadigd door de Khmers Rouges.  De eerste avond een beetje wandelen.  We bezoeken de “daughters of cambodia” en we eten een hapje bij “Friends’, beiden met het oog op zelfredzaamheid voor straatkinderen en of werk voor de vrouwen in Cambodja.  “Friends” heeft een souvenirshop alsook een restaurant waar straatkinderen worden opgeleid om zelf in het leven te stappen achteraf.  Tshirtjes met “student” – “supporter” – “supervisor”..  We bestellen tapas van de kaart en ze kunnen er wat van.

De volgende dag een bezoek aan

Royal Palace : t.o.v. Bangkok, tja wat gaan we zeggen.  Déjà vue en iets of wat saai.  Minder sier en frivoliteit.

National Museum : mooi opgezet, stukken / overblijfselen uit de Angkor temples en een zicht op de Khmer cultuur.  Te weten dat dit ook allemaal redelijk recent is.

Old Market : Art déco gebouw.  allemaal kraampjes binnen, veel glitter. 

Warm !  Tussen de 35 en 40 graden schommelend.  En te denken dat de thuisblijvers in de sneeuw zitten, zoo bizar.

’s Middags een totaal foute keuze aan restaurant bij de rivier.  De betere tentjes liggen iets meer terug maar door een misleidend bord “illy” worden we naar de verkeerde kant gezogen.  De bediening is ronduit arrogant, food sucks ! Bedelende straatkinderen, dikke witneuzen met cambodiaanse schone dames die zich proberen “op te werken”.   Genoeg ! We gaan terug naar ons hotel alwaar een verfrissend bad.  Heerlijk.  En kaarten natuurlijk..

Sander is inmiddels verslaafd aan kaarten.  “Om ter meest” – “pesten” – “zwarte pieten” – “wippen”, je zegt het maar.  Hij staat ermee op en hij gaat ermee slapen.  Dringend versterking nodig ….

De volgende dag ga ik er alleen op uit.  Tuol Sleng genocide museum.  Dit lijkt ons geen plek voor de kinderen.  Ook de “Killing Fields” is niet bepaald een vrolijke plek maar uit eerbetoon toch een bezoek waard.  Ik stap acherop de brommer bij een Cambodiaan, een spannende rit van 15 km uit de stad.  De foto’s spreken tot de verbeelding.  Stilte.

Phnom Penh een groot formaat aan brede lanen, opgeknapte franse villa’s, dikke auto’s maar ook zandweggetjes, straatjes met ditjes en datjes, overheerlijke chocomousse. tuktuk, fietstuktuk en dan de bedelaars.. de straatkinderen.  Een kind van hooguit 2 dagen ligt bij haar moeder op straat.  Weer stil.  Echter dan Siem Reap, dat was een zeepbel voor toeristen.  Knap, maar alleen voor het schoon volk.

Een groot monument voor “independence”, hoezo.

De volgende dag zijn we weg.